Dag 8 niet over rozen

Chateaullault Poitiers lusignan: het pad gaat niet over rozen
In tegendeel. Over snelwegen, waar vrachtauto's in volle vaart langs ons raasden, over onverharde wegen. Soms alleen zand, san weer stenen. En dat bij een temperatuur van ruim in de 30 graden. In afstand in vogelvlucht hebben we niet veel afgelegd maar in feitelijke K. En in uren ongelooflijk veel. Afgepeigerd arriveerden we op de camping. Dol de dwaas in t hoofd door een laatste Detour door een foute aanwijzing: 7 km snelweg. Maar toen we weer een beetje bij onze positieven kwamen, zaten we een beeldschone omgeving. Stadje in middeleeuwse staat, een riviertje wat aan de voet hiervan meandert. Zwemmende mensen tussen eenden en waterlelies. We hebben de fiets neergezet en zijn t water in gedoken. Een klein terrasje voor biertjes en simpele maaltijden.. In de laatste zonnestralen hebben we gelezen en gemijmerd over deze dag. Vreselijk aan de ene kant. Zo wil he niet fietsen. Leuk en verrassend aan de andere kant. Onverwachte plekken zoals deze, bijzondere mensen ontmoet die op de terugweg zijn van Santiago en nog even een extra ommetje maakten. Ergens voorbij de 65 jaar denk ik. Bezoek aan Poitiers. Mooie stad. Te weinig van gezien behal E heerlijk terras en mooie kerk: nitre dame. Prachtig, Romaans met beschilderde pilaren. Abstracte, fel gekleurde patronen die, volgens de begeleidende tekst, de toekomst kunnen voorspellen.. Ik heb maar niet gevraagd hoe dit avontuur afloopt. Voorlopig toch weer goed en bijzonder. Terwijl een eend aan joop's teen knabbelt, kinderen om ons heen dartelen en de lokale wijn op tafel gezet wordt, stellen we vast dat t pad weliswaar niet over rozen gaat, maar zeker de moeite waard is.
Klein logistiek detail: het rode tentje is vleugellam: een stok heeft t begeven..! We bidden om geen regen..!