Niets blijft.. Dag 14 A Lanouhye losperron

Niets blijft. Hier, in deze van Godverlaten 'landes'. Vele kilometers reden we langs de autoroute, op een pad erlangs. Vrachtauto's razen voorbij, toeristen snellen verder, ergens anders heen. Weg van deze zinderend hete vlakte, eindeloze maisvelden, afgewisseld met percelen naaldbomen die de arme pelgrim geen enkele schaduw geven. Verlaten, slechts een enkele boswachter woont hier. Je zult maar pech krijgen, bedacht ik vanmorgen Nergens schaduw ,
De aanwezigheid van de oceaan merken we alleen aan het scherpe licht. Er ligt hier ten westen van ons een enorme plas water het licht te reflecteren..
Wat moeten de pelgrims hier vroeger hebben afgezien,
Maar Dan verandert er iets. De bossen worden vriendelijker, er groeien varens tussen de bomen, er komen heuvels, de we hen nog wel kaarsrechr maar lieflijker.
We zijn in Gascogne, het Franse Baskenland.
Lesperon met zijn bijzondere kerk. De bijbehorende tekst verhaalt hoe de pelgrims bijkwamen na alle ontberingen en weer hoop het dork te betrokken. Vandaar de naam?.