Maria Camina
Door: St. Jean Pied de Port
Blijf op de hoogte en volg angelineenjoop
23 Juli 2015 | Canada, St. John's
We wonen bij Maria Camina. In een prachtig oud huis midden in dit citadelstadje op de grens met Spanje.
Maria is heel oud en broos maar met een zeer levendige geest. Ze is helemaal verguld met ons in huis. Ze vroeg of ik Joops dochter ben.. Toen kon ze voor mij natuurlijk ook niet meer stuk, maar ik denk toch dat t mogelijkerwijze aan haar ogen ligt..!
Ze is 55 jaar getrouwd geweest en vier maanden geleden overleed haar man. Plotseling. Als ze thuis komt, vertelt ze, denkt ze vaak: ik moet hem dit of dat vertellen. En realiseert zich dan dat hij er niet meer is.. C'est la vie. Dat is zo. Maar toch!
Ze heeft de pelgrimstocht naar Santiago tweemaal gelopen. De bergen zijn zo mooi, zegt ze met een zachte blik in haar oven terwijl ze ons vastpakt. En haar achternaam is Camina (is dat de vrouwelijke vorm van het pad?). Nomen Est omen. Dat stelden we al eerder vast.
Maar die mooie bergen moeten wel bedwongen worden. Ik heb er al pijn in mijn buik van. Net als voor de marathon. Zullen we t redden?
Ik herinner me Ilya Pfeiffer's woorden in zijn boekje: de filosofie van de heuvel. Met mentale trucs probeert de fietser de helling de baas te worden. Zeer herkenbaar. Eerst ga ik t gevecht aan. Ik wil boven zijn en race er tegen aan. Na een poosje dreig ik buiten adem te raken. Wat nu? Oh, de trappers gaan gewoon nog rond, elke ademhaling is er een. Niets aan de hand. Even gaat dat goed en dan richt mijn blik zich weer zoekend naar t einde van de helling.. En kan ik weer van voren af aan beginnen..
Alles gaat voorbij. Ook de ergste helling. Aan de andere kant geeft in t moment zijn de meeste rust. Tegenstrijdig?
Ik herlees Moments of being van Virginia Woolf. Het feit alleen al dat haar woorden en wijsheid in mijn voortas zit geeft rust.
Overigens net vier kilo aan balast op het postkantoor richting huis gestuurd. Slaapzak, iPad, jurkjes..maar niet Virginia Woolf.
Denk aan ons morgen!!
Maria is heel oud en broos maar met een zeer levendige geest. Ze is helemaal verguld met ons in huis. Ze vroeg of ik Joops dochter ben.. Toen kon ze voor mij natuurlijk ook niet meer stuk, maar ik denk toch dat t mogelijkerwijze aan haar ogen ligt..!
Ze is 55 jaar getrouwd geweest en vier maanden geleden overleed haar man. Plotseling. Als ze thuis komt, vertelt ze, denkt ze vaak: ik moet hem dit of dat vertellen. En realiseert zich dan dat hij er niet meer is.. C'est la vie. Dat is zo. Maar toch!
Ze heeft de pelgrimstocht naar Santiago tweemaal gelopen. De bergen zijn zo mooi, zegt ze met een zachte blik in haar oven terwijl ze ons vastpakt. En haar achternaam is Camina (is dat de vrouwelijke vorm van het pad?). Nomen Est omen. Dat stelden we al eerder vast.
Maar die mooie bergen moeten wel bedwongen worden. Ik heb er al pijn in mijn buik van. Net als voor de marathon. Zullen we t redden?
Ik herinner me Ilya Pfeiffer's woorden in zijn boekje: de filosofie van de heuvel. Met mentale trucs probeert de fietser de helling de baas te worden. Zeer herkenbaar. Eerst ga ik t gevecht aan. Ik wil boven zijn en race er tegen aan. Na een poosje dreig ik buiten adem te raken. Wat nu? Oh, de trappers gaan gewoon nog rond, elke ademhaling is er een. Niets aan de hand. Even gaat dat goed en dan richt mijn blik zich weer zoekend naar t einde van de helling.. En kan ik weer van voren af aan beginnen..
Alles gaat voorbij. Ook de ergste helling. Aan de andere kant geeft in t moment zijn de meeste rust. Tegenstrijdig?
Ik herlees Moments of being van Virginia Woolf. Het feit alleen al dat haar woorden en wijsheid in mijn voortas zit geeft rust.
Overigens net vier kilo aan balast op het postkantoor richting huis gestuurd. Slaapzak, iPad, jurkjes..maar niet Virginia Woolf.
Denk aan ons morgen!!
-
24 Juli 2015 - 09:01
Angelineenjoop :
Ik zal zeker aan jullie denken morgen en hoop vooral dat jullie dan wat beter weer hebben dan wij hier in Amsterdam. De weersvoorspelling voor komend weekend is onheilspellend (vooral zaterdag beloofd ouderwets onstuimig te worden). Ik zie het allemaal wel. Tot nu toe gaat alles hier voorspoedig (even afkloppen!) en met het weer schijnt het in de loop van volgende week ook weer goed te komen. Hopelijk klopt dit ook, want het is weer gay-pride. Maar daar houden jullie je uiteraard helemaal niet mee bezig en dat lijkt me in jullie geval ook maar beter. Concentreren jullie je maar op de hellingen en geniet intussen vooral van de ongetwijfeld indrukwekkende landscapes. Ik blijf jullie verhalen volgen en af en toe zal ik ook proberen te reageren. Voor Angeline: had je nog een beetje leuke verjaardag?
Ik hoor het nog wel. Groetjes voor nu en tot later. Cees. -
24 Juli 2015 - 19:58
Eveline:
Wij genieten heerlijk in ons huisje aan zee van het niets hoeven en zorgend voor ons oude poesje w.s. in haar laatste daagjes.
Veel sterkte morgen en doe voorzichtig!!
Veel liefs Kees en Eveline.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
